No tak, wiem, brzmi to jak typowy dramatyczny wpis na Instagramie. Ale powierzcie mi, że dwa miesiące po rozstaniu i nadal czuję się jak zombi, który zapomniał, gdzie ukrył mózg.
Byliśmy razem trzy lata. Mówiliśmy o przyszłości, planowaliśmy podróże, nawet wybieraliśmy imiona dla psów (chociaż ja wolałem koty, ale cóż…). I nagle bum! Koniec. Bez ostrzeżenia, bez wyjaśnień, tylko puste echo moich marzeń rozpraszających się po pokoju.
Na początku było wszystko jak w książce. Płacz, lody na śniadanie (nie sądzę, żeby to było zdrowe, ale kto liczy w takich momentach?), słuchanie smutnych piosenek aż do bólu uszu. Ale minęły dwa miesiące, a ja nadal czuję się jak niedokończona układanka.
Czy Ja Jestem Jedyny? Czy To Normalne?!
Zastanawiam się, czy to normalne, że po dwóch miesiącach nadal nie mogę zapomnieć o mojej byłej. Może jestem za sentymentalny? A może po prostu trafiłem na wyjątkowo trudne rozstanie?
Według ekspertów (czyli tych mądrych ludzi z książek i internetu), proces żałoby po rozstaniu trwa różnie w zależności od wielu czynników: długości związku, intensywności uczuć, sposobu zakończenia. No i oczywiście indywidualnej psychiki.
| Czynnik | Wpływ na czas żałoby |
|---|---|
| Długość związku | Im dłuższy związek, tym dłuższa żałoba |
| Intensywność uczuć | Silne uczucia = silniejsza żałoba |
| Sposób zakończenia | Nagle rozstanie może być trudniejsze do zaakceptowania |
| Indywidualna psychika | Niektórzy ludzie są bardziej wrażliwi na zmiany i stres |
Jak Wyjść Z Tego Dołka?
No dobrze, ale jak sobie radzić z tym wszystkim? Co zrobić, żeby w końcu przestać czuć się jak niedopieczone ciasto?
Oto kilka pomysłów, które pomogły mi (i może wam też!):
- Pozwól sobie na smutek: Nie próbuj udawać, że nic się nie stało. Zapłacz, powiedz o swoich uczuciach komuś bliskiemu, wyrzuć z siebie wszystkie emocje.
- Zadbaj o siebie: Regularny sen, zdrowe jedzenie i ćwiczenia fizyczne to podstawa. Dobrze jest też znaleźć czas na hobby, które sprawia ci radość.
- Unikaj kontaktu z byłym/byłą: Usuń jego/jej numer telefonu, odinstaluj aplikacje społecznościowe (chociaż wiem, że trudno się oprzeć!), unikaj miejsc, gdzie możesz go/ją spotkać.
- Znajdź wsparcie: Porozmawiaj z przyjaciółmi, rodziną, terapeutą. Nie bój się prosić o pomoc.
Ale uwaga!:
- Nie porównuj się z innymi. Każdy przeżywa rozstanie inaczej.
- Nie spiesz się. Dać sobie czas na uzdrowienie to najważniejsza rzecz.
Czy Miłość Może Powrócić?
To pytanie zadaje sobie chyba każdy, kto przeżył rozstanie. Czy jest szansa, że kiedyś wrócimy do siebie?
Szczerze mówiąc, nie mam na to odpowiedzi. Ale wiem jedno: muszę skupić się na sobie i na tym, co przyniesie mi przyszłość. Może kiedyś spotkam kogoś nowego, kto sprawi, że zapomnę o dawnych bólach. A może zostanę szczęśliwy/a sam/a.
Ważne jest, żeby pamiętać, że rozstanie to nie koniec świata. To nowy początek, szansa na lepsze jutro. I kto wie, może kiedyś będziemy mogli spojrzeć na to wszystko z uśmiechem.
